Er zijn van die huizen waaruit je nooit wilt vertrekken, ook niet voor even. Huizen die je ‘s winters in zo’n warme omhelzing nemen dat iedere noodzakelijke stap over de drempel van je voordeur – voor een hoognodige boodschap, een familiebezoek, om de hond uit te laten – als een sisyfusarbeid voelt: zwaar en zinloos.
Binnen vind je de warme geur en kleur van hout, kussens en plaids waar je ook kijkt, een schapenvacht nonchalant gedrapeerd over de Chesterfield. Zoveel zachts en fijns doet je je tegen iedere buitenactiviteit verzetten – binnen is het beter.
Buiten kraakt het. Mussen kwetteren om de laatste restjes winterrantsoen en in de baard van een hardloper klingelen ijspegels. Met een espresso in de hand, je blote voeten warm door de kort geleden aangelegde vloerverwarming in je ruime, gezellige eetkeuken, ontsnapt een gelukzalig glimlach. Zij liever dan jij. Nadat je kort en snel de kou in de hal hebt getrotseerd om de krant te pakken – het voelt als een machtige overwinning – plof je diep in je fluwelen sofa.
De krant bevat genoeg buitenwereld om deze dag, ongeschonden door de elementen, door te komen. De koelkast is vol bovendien.
Een set subtiele details of een zorgzaam gedecoreerd vertrek is genoeg om te verzanden in een weldadige, warme wintertoestand die de taaie buitenwereld totaal oninteressant maakt. Een kussentje hier, een kaars daar, grote ramen waardoor de winterzon vrij baan krijgt op je met kunst behangen muren. Een kleed op de grond, kleurrijke planten en overal kleine, in de loop der jaren verzamelde snuisterijen, druipend van warme herinneringen. Hier kan je in je eentje zwelgen van geluk of met toute la famille tegen elkaar aanschurken, de hond incluis.
Terwijl de winterzon door het glas-in-lood een langzame, kleurrijke wals langs je muren danst, denk je terug aan de uitzinnige pret die je gisteren met je bezoek beleefde. De lamsbout brandde aan als gevolg van te veel wijntjes-tijdens-het-koken, tránen van plezier biggelden in de strakke kieren van je visgraatvloer. Nog altijd smeult de haard na, geurend bewijs van een machtige avond. En het mooiste van allemaal: aan het einde van de pret moesten zij nog naar huis. Jij mocht blijven.
